پیغمبر اکرم حضرت محمد بن عبد الله که نبوت به او پایان یافت در سال 570 بعد از میلاد متولد شد ؛ در چهل سالگی به نبوت مبعوث گشت ؛ سیزده سال در مکه مردم را به اسلام دعوت کرد و سختیها و مشکلات فراوان متحمل شد و در این مدت گروهی زبده تربیت کرد و پس از آن به مدینه مهاجرت نمود و آنجا را مرکز قرار داد . ده سال در مدینه آزادانه دعوت و تبلیغ نمود با سرکشان عرب نبرد کرد و همه را مقهور ساخت . پس از ده سال همه جزیر العرب مسلمان شدند. آیات کریمه قرآن تدریجا درمدت بیست و سه سال بر آن حضرت نازل شد. مسلمین شیفتگی عجیبی نسبت به قرآن و هم نسبت به شخصیت رسول اکرم نشان می دادند . رسول اکرم در سال یازدهم هجری یعنی در یازدهمین سال هجرت از مکه به مدینه ، که بیست و سومین سال پیامبری اوست وشصت و سومین سال از عمرش بود درگذشت در حالی که جامعه ای نو بنیاد و مملو از نشاط روحی و مومن به یک ایدئولوژی سازنده که احساس مسئولیت جهانی می کرد تاسیس کرده و باقی گذاشته بود.

آنچه به این جامعه نو بنیاد ، روح و حدت و نشاط داده بود دوچیز بود : قرآن کریم که همواره تلاوت می شد والهام می بخشید ، و دیگر شخصیت عظیم و نافذ رسول اکرم که خاطر را به خود مشغول وشیفته نگه می داشت  اکنون در باره شخصیت رسول اکرم اندکی بحث می کنیم[1] :

[1] آنچه در ذیل می آید خلاصه است از سیره و خلق وخوی شخصی رسول اکرم . که کتاب ولی ونبوت  شهید مطهری برگرفته از مقاله علامه بزرگ علامه بزرگ معاصر آقای حاج سید ابو الفضل مجتهد زنجانی در جلد اول محمد خاتم  و پیامبران نشریه موسسه اسلامی حسینیه ارشاد استفاده شده است.